Νίκος Εγγονόπουλος, Η επιστροφή των πουλιών

Θα την τσακίσω εγώ

τη νοσταλγία σου

θα μαχαιρώσω

τη μυστική σου χαρά

με τ ’άσπρα μου

πουλιά που ζούν

και φτερουγίζουν μέσα

στα μάτια σου.....

ΕΠΗΡΕΑΣΤΗΚΑ

Σε  αγαπώ και ας με βρίζεις που έβαλα ένα τέτοιο ξαφνικό τέλος .............................................................................

Γιατι αστέρι μου δεν είσαι πια εδώ....

Και για πες........στις αγκαλιές που κυλιέσαι τώρα, όλα εντάξει??????

Μονόγραμμα-Ελύτης

Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς;

Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς

Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.

Από Δέσποινα x896 ...Ας Εκτεθώ !!!!

Όταν έπρεπε να επιμείνω δεν το έκανα . υπερίσχυσε ο εγωισμός μου και σε έχασα.....
Φοβήθηκα να έρθω μαζί σου ,να σε ακολουθήσω .....
Με νίκησε ο εγωισμός !!!!!

Ένα γράμμα που δεν έστειλα ποτέ !!

Τα βήματα μου με έβγαλαν στο δρόμο σου ..είναι νύχτα και όλα είναι βρεγμένα από τη βροχή ....
οι τελευταίες σταγόνες μπερδεύονται με τα δάκρυα μου..
Τρέχω και τα φώτα παγώνουν το βηματισμό μου στον αέρα ....
Ανοίγουν παράθυρα και οι κουρτίνες κουνιούνται από τον αέρα που αρχίζει να δυναμώνει...Κάποιος με είδε να σε ψάχνω και αλλού...και εκεί είχε βρέξει...
Δεν ξέρω τίποτα ....Θυμώνω ....βλέπουμε την ίδια ανατολή αλλά δεν ξυπνάμε πια μαζί ,η κούπα μου είναι άδεια ....ούτε σήμερα μου έβαλες καφέ .....ακόμα μια νύχτα που θα ξαπλώσω ξεσκέπαστη.
Δεν μπορώ ούτε να ξυπνήσω ούτε να κοιμηθώ..
Δεν μπορούσα ...έφυγα ..
Είμαστε σε άλλη ώρα ζώνης..όταν εσύ κοιμάσαι εγώ ξυπνάω....
Δεν έτρεξες ακόμα να με αναζητήσεις ..Σε αγαπώ αν και πολλές φορές σε μίσησα..
Άφησα τον έρωτα μου για να ζήσεις εσύ τον δικό σου..
Ο έρωτας σου ήμουν εγώ ...έμοιαζες χαμένος μακριά μου...Έπνιξα τον δικό μου έρωτα ..είπα ότι δεν αξίζει ...και ας σπαρταρούσα σε κάθε βλέμμα του....Με πρόδωσες μου είπε ...δεν λύγισα και ας ήμουν έτοιμη να ακολουθήσω τη φωνή του...
Οι δυο μας τώρα...Δεν με πείραξε η προδοσία σου αλλά ο έρωτας σου.....Τον πίστεψα και σε ακολούθησα στραγγαλίζοντας τον δικό μου..
Μου στέρησες την ευκαιρία να πάω και ας ήταν λάθος....
Ο άλλος βουβός τηλεθεατής της ζωής μου και εγώ να χαμογελώ σαν χαμένη....
Δεν θέλω ούτε τον δικό σου προδομένο έρωτα ,αλλά ούτε και το έρωτα που τόσο σκληρά πρόδωσα εγώ.



                                                        ΤΕΛΟΣ

Στο μυαλό μου είσαι !!!!

Στο μυαλό γυρνούν ασταμάτητα όλες οι στιγμές που 

έζησες,αναμνήσεις που πονάνε και κάνουν την απουσία ακόμα

 πιο μεγάλη... ..όλα τα γιατί ....όλα τα λάθη που μπορεί να έκανες.

  

Από Νίκο Σ.(Καλλιθέα) στην Κατερίνα Γ.(Θεσ/νικη

Γιατί υπάρχουνε εκείνοι που ξεχνάνε.. εκείνοι που εύκολα αλλάζουν και μπορούν μα είναι κι εκείνοι που όταν λένε το "για πάντα" το εννοούν...

Εγώ είμαι από αυτούς που ούτε ξεχνάνε
ούτε αλλάζουν .....όταν σου έλεγα για πάντα το εννοούσα και το εννοώ.Κάνε τα "δρομολόγια" που έλεγες ,ακολούθα τις διαδρομές που επέλεξες......ελπίζω ότι εγώ θα είμαι ο τελευταίος σου προορισμός.......Σε περιμένω να γυρίσεις !!!!!

Από την Ελένη 1983 στον Βασίλη V (Αθήνα)

Αυτό το τραγούδι μου το είχες αφιερώσει.. Είχα κλάψει από χαρά και συγκίνηση !!!
Μου είχες πει ότι θα είμαστε για πάντα μαζί.Όμως δυστυχώς με άφησες μόνη ....τα λόγια κομμάτια που σκόρπισαν.
Βλέπω την καρδιά μου που έχει χάσει το ρυθμό της ....νιώθω κάθε μέρα τη ζωή ν’ απομακρύνεται...όσο και να με πειράζει μόνο αυτό θα πω...να προσέχεις, καλή τύχη, σ’ αγαπώ...
Μωράκι μου ...να ξέρεις ότι σε αγάπησα,σε αγαπώ και θα σε αγαπώ για πάντα έρωτα μου.......Όνειρα γλυκά
μάτια μου, να κοιμηθείς ήρεμα και να με ονειρευτείς...
Σ"ΑΓΑΠΑΩ !!!

χ

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Θα μου περάσει ...

Έρωτας , θα σου περάσει έλεγαν   και εσύ περίμενες.....Περνάει ο έρωτας αναρωτιόσουν ?

Φυσικά και περνάει σε διαβεβαίωναν και περίμενες... έψαχνες ένα μαγικό τρόπο να ξεχάσεις.

Να προχωρήσεις να μην πονάς...
Και πίστεψες κάποια στιγμή ότι τα κατάφερες ,είχες λυτρωθεί.
Και τότε τον είδες  ... ποτάμι βουβό τα συναισθήματα σε πλημμύρισαν ....
καλά είμαι είπες δήθεν αδιάφορα ...αυτό κατάφερες να αρθρώσεις!
 Δεν είναι κρυολόγημα αγάπη μου για να περάσει ....
μπορεί να μαλακώνει ,να χάνει την ορμή του, να κρύβεται για λίγο αλλά είναι πάντα εκεί.
Δηλαδή δεν περνάει ποτέ θα ρωτήσεις με αγωνία ....
περνάει όταν νιώσουμε πάλι δυνατά ....αλλά είναι πάντα εκεί.
Μιλάμε για έρωτα όχι για πάθη και πόθους που σβήνουν όταν ικανοποιηθούν.
Καιροφυλαχτεί έρχεται ως ανάμνηση μπορεί να μην πονάει όπως στην αρχή άλλα ναι είνα εκεί .Όσο και να ξεχάσεις όσο και αν σου "περάσει" δεν σβήνεται το πως ένιωθες τότε.

               


                                    ΧΡΙΣΤΙΝΑ